27 Ekim 2009

Kendisine söz verecek çok zamanı oluyor insanın.


Kendisiyle konuşacak çok vakti oluyor insanın.Başını yastığa koyarken ki an bitiminde düşüveriyor gönlüne ihanetin gam yükü.Aralıksız saniyeleri kovalarken vicdanın,düşünecek çok gecesi kalıyor yastığın üzerine serpiştirilmiş tatlı molalarda..

Kendisiyle sevişecek çok vakti oluyor insanın.Asrın lanetiymişcesine boynuna sarılan o huzursuzluk yok mu..Kemire kemire yiyip bitiriyor umutlarının yeşil kalan yanlarını.Nerde yarım kalmış zevklerin varsa orda esir alıyor tacize yüz tutmuş insan kalan yanlarınıi..

Kendisiyle kavga edecek çok vakti oluyor insanın.Vurma dediğinde vurabilecek kadar cüretkar,sev dediğinde kıyamayacak kadar iyimser;yani çıkmaz sokakların korkak babası rolünde madalya alacak düzeyde sevimsiz...

Kendisiyle uzlaşacak çok vakti oluyor insanın.Tıpkı son golünü atmaya meyilli kahraman sporcunun karşı taraftan aldığı çalım gibi.Senin,tam zamanı dediğin anlarda,gerçek zamanın '' o an '' olmadığına seni inandıranlar gibi...

Kendisiyle mutlu olacak çok vakti oluyor insanın.Park ediyorsun bedenini deniz kıyısına,elinde iki simit ile bir çay.Doyuruyorsun karnını martıların.Onlar midesini beslerken,sen kalbine protein depo ediyorsun.Ne zaman ki ruhuna giden yola yaşam takviyesi yapıyorsun,yanaklarında da eksik olmuyor mutluluk büyüsü...

Kendisiyle konuşurken sevişecek,sevişirken kavga edip uzlaşacak çok mutlu anları oluyor insanın.
İyisi mi bir sigara yakmalı insan,kaderine kadeh kaldırmalı son kül darbesiyle savaş açtığı yaşam mücadelesine!..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder